Ik vind dat The Gaslight Anthem tot aan Get Hurt eigenlijk alleen maar goede platen heeft uitgebracht. The 59 Sound was toch wel aanzienlijk beter qua zang en kwaliteit dan het (uitstekende) debuut en ook American Slang en Handwritten mochten er gewoon zijn. Eerlijk is eerlijk: die laatste twee platen hadden teveel fillers, maar waren over de hele linie helemaal zo slecht nog niet. En bijvoorbeeld een nummer als ‘45’ hoort wat mij betreft bij het beste wat de band ooit gedaan heeft.

Nu weer een nieuwe plaat vol met kenmerkende Springsteen-masturbatie en rockende tranentrekkers. Niets nieuws onder de zon dus en lekker doorkabbelen waar het vorige werk stopte. Groot gelijk hebben ze! Er is genoeg gehaat op hoe Brian Fallon een middelmatige zanger is en zijn  orkestje en laffe barband is die klinkt als Springsteen meets Black Keys (of een random andere rockband van dit moment met rammelend rockgeluid). Dat is ook gewoon waar, maar wat dan nog? Het enige waar ik over in zit is dat de voorproefjes van Get Hurt me deden met vermoeden dat er een Horrible Crows-achtige plaat zou komen. En daar begint de band toch wel een beetje heen te kruipen. De titeltrack - die je kon horen als voorproefje - zakte ook gewoon door de ondergrens. Dat is een enorm schijtnummer. Maar Get Hurt klinkt in z’n geheel toch echt heel erg als TGA van nu. Alleen dan een tikkie saaier en laffer nog. Daarom kan ik me goed voorstellen dat veel liefhebbers van het ruigere werk het na deze plaat opgeven. Het voelt ook wel heel erg formulematig en wel heel erg lafjes allemaal. Maar dat kun je wel aan producer Mike Crossey overlaten, die gast liet de laatste Arctic Monkeys en het werk van Jake Bugg ook al superlaf klinken. Echt een goeie plaat vind ik het dus niet, maar ik denk dat ie nog wel wat zal groeien. En ik twijfel er niet aan of dat de single ‘Rollin’ And Tumblin’ vol passie wordt meegebrabbeld door het publiek in de Heineken biertent tijdens de Europese tour. De band heeft echt niets te vrezen in ieder geval. Liefhebbers die écht geen genoeg denken te kunnen krijgen van het werk van TGA hebben niet veel te klagen en zeikerds kunnen weer zeveren over hoe ooit deze band veel meer punkrock was. 

Score: 56/100