Voordat ik Hidden World van Fucked Up oppikte gebeurde er eigenlijk weinig vernieuwends in het hardcore-wereldje. Met Hidden World en the Chemistry of Common Life waren er ineens lange nummers met een dik gitaargeluid en stijf van de effecten. Maar wat mij betreft was het nog altijd hardcorepunk. Na het fantastische David Comes to Life van een tijdje terug was het uitkijken naar een nieuwe plaat. Wat zou het dit keer worden? En zou het nog wel punkrock genoeg zijn voor mijn smaak?

Glass Boys is die plaat geworden en hij is simpelweg weer monsterlijk goed. Zoals verwacht een plaat met een verhaal erachter en nummers die bij elkaar meer zijn dan de som der delen. Als dit geen hardcorepunk meer is - en misschien is het dat wel niet - dan vraag ik me af wat het dan wel is. Indierock met brute zang? Maar zo’n beschrijving zou de band echt vreselijk tekort doen. Hoewel opvallend catchy en behoorlijik melodieus moet er traditioneel wel wat input geleverd worden voordat je dit wapenfeit van Fucked Up op waarde kunt schatten. Maar het loont uiteindelijk de moeite.

Er is trouwens ook een ‘slow version’ hiervan waarbij enkel de drums langzamer zijn. Owja, er is ook een single met nummers die allemaal niet op deze LP staan. Dat soort ongein hoeft van mij dan weer niet, maar dit is een klasseplaat van een klasseband.

Score: 88/100