Vorig jaar heeft een van mijn favoriete thrashbandjes alweer hun vijfde plaat uitgebracht. Het geluid van Toxic Holocaust klinkt als een combi van Discharge, Municipal Waste, Sodom en ouwe GBH. Het brein achter de band, Joel Grind, heeft duidelijk roots (en een voorliefde) in de punkrock. Dat zie je bijvoorbeeld ook terug aan de L7 cover op Chemistry of Consciousness. Tijd dat we deze megavette band eens aan de tand gaan voelen.

 
Je muziek wordt soms wel eens omschreven als anti-technische metal. Zoiets doet je werk niet echt eer aan, wel?
Het maakt me geen zak uit. Het is ook geen supertechnische en moeilijk gitaargeweld. Dat is niet waar het met deze band om draait. Het is een mix van punk en metal met een passie. Er zijn voldoende bands die veel technischer zijn, wij hebben een andere aanpak.  

Mag ik zeggen dat je door de jaren heen van een soort van ‘one man army’ naar een full band bent gegaan? Is het moeilijk om niet meer alles in je eentje in handen te hebben?
Dat klopt wel een beetje. Met een volledige band is er toch meer ruimte voor een soort van extra chemie, extra creativiteit. Ik zit altijd vol ideeën, maar ik kan niet alle instrumenten even goed bespelen en heb ook niet altijd de tijd om alles te perfectioneren. Zo is er ook meer mogelijkheid tot variatie… Zolang ik het uiteindelijk maar voor het zeggen heb! Hahaha

Staan er verdere ‘band uitbreidingen’ voor de deur?
Nweh.. Ik denk dat we een three-piece zullen blijven op het podium. Het is qua geluid lekker stripped down en basic. Dat past gewoon bij ons geluid. Ennuh… Motörhead doet het ook met z’n drieeën! Dus wie ben ik om te denken dat er een extra gitraist bij moet. Dat wil niet zeggen dat er niet zo nu en dan iemand kan komen meepingelen. Maar in essentie is er niks mis met het geluid van één gitaar.

Je speelt altijd in andere bandjes, toch?
Ik neem aan dat je Tiger Junkies en War Ripper bedoelt. Dat staat altijd naast m’n werk met Toxic. Ik schrijf ontzettend veel nummers en soms moet dat gewoon onder een bepaalde vlag komen. Ook kan ik bijvoorbeeld met Tiger Junkies iets meer sleazy punkrock klinken. Meer over seks en bier enzo. Niet alles past bij Toxic, dus dan is het mooi om het op een andere manier te kunnen ventileren.

Waar liggen je punk roots?
Ik kom uit Portland. Misschien niet de meest sprankelende stad in de wereld, maar er is altijd wel een redelijk punkscene geweest. Een aantal van mijn favoriete bands komen hier vandaan: Tragedy, Hellshock en From Ashes Rise. Misschien meer crust, maar al die shit is verbonden met elkaar natuurlijk.

Net als veel bands heb je, gezien het artwork van je platen én natuurlijk de titel van je band, een fascinatie voor nucleaire oorlogvoering en nucleaire misstappen. Waar komt dat eigenlijk vandaan?
Het is altijd een onderdeel van thrash metal geweest, bedenk ik me nu. Ik weet het niet exact waar het vandaan komt. Het heeft voor mij te maken met de verwoestende kracht die de mens heeft of kan hebben op de wereld. Die apocalyptische shit. Het is gewoon superevil en het past goed bij de muziek.

Je staat te boek als een harde werker als het om muziek gaat. Valt het touren en spelen je soms zwaar?
Man! Het is supervet. Een leven vol losbandigheid, bier en fun! Elke ochtend wakker worden met een kater valt me soms zwaar. Maar gelukkig kan ik zo nu en dan uitslapen.

Ik lees altijd alleen maar lovende reviews over je werk. Voel je je al een ‘echte rockstar’?
Nou.. Ik mag hopen dat het dan wel een stukje beter zou gaan financieel! Hahaha! Daarbij: ik heb niks met recensies. In het begin kon ik nog wel eens over de zeik raken als iemand totaal de plank mis sloeg qua geluid of het helemaal afbrande. Nu kijk ik er gewoon niet meer na, scheelt me een hoop stress. Ik werk hard en zolang ikzelf tevreden ben is het wat mij betreft wel goed.

Je tourt met allerlei bands. Wat staat er nog bovenaan je lijst?
Ik antwoord deze vraag de ene keer met Venom en de andere keer met Slayer. Dusss… Venom! Maar dan vooral omdat Welcome to Hell een van mijn favoriete platen allertijden is.