Ik ben geboren en opgegroeid in Dordrecht, ruim 20 jaar heb ik daar gewoond. Als je van, wellicht wat alternatievere, muziek houdt is Bibelot altijd een begrip geweest op de Wijnstraat in Dordt. Als tiener was ik er vaak te vinden en heb daar toch met name veel nationale, maar ook internationale, artiesten en bands voorbij zien komen in deze oude kerk die ‘ons’ poppodium van veel karakteristiek voorzag. Maar om mee te kunnen draaien en te kunnen concurreren met andere podia was Bibelot vaak te klein. Daar is verandering in gekomen waarbij de handen in één zijn geslagen met onder andere de Popcentrale (lokale oefenruimtes en podium) en Kunstmin (het theater) waardoor er nu een gigantisch complex net buiten het centrum staat voor allerlei acrtiviteiten.

En met gigantisch bedoel ik ook echt, gigantisch. Alleen Bibelot heeft al drie podia waarvan de ‘Main Stage’ zich makkelijk kan meten met de capaciteit van bijvoorbeeld een Melkweg. Persoonlijk is mijn grootste angst voor het nieuwe Bibelot de kaartverkoop. Bands willen graag volle zalen zien en ik hoop dat dit ook bij dit nieuwe complex binnenkort zal gebeuren. Helaas was dit bij Less Than Jake niet het geval. Van horen zeggen heb ik vernomen dat er in de voorverkoop slechts 200 kaarten over de toonbank zijn gegaan, terwijl deze band naar mijn mening toch echt voor een volle bak van 600 tot 800 man kan staan, alleen niet in Dordrecht. Eerlijk is eerlijk, er was deze avond natuurlijk veel concurrentie op het gebied van uitgaan en dan met name de gratis Koninginenacht activiteiten, maar toch. Hierdoor werd het concert dan ook verplaatst naar de ‘Power Stage’, waar nog steeds een vracht aan mensen naar binnen kan waardoor het uiteindelijk toch gezellig druk oogde.

Naast Less Than Jake speelde deze avond nog twee bands, namelijk Astpai en Smoke Or Fire. Astpai opende de avond en deed dit met verve. Ondanks dat dit kwartet niet mijn soort muziek ten gehore wist te brengen bleef het op een rookpauze (ruimtes tactisch geplaatst aan het einde van de zaal waardoor je toch nog zicht hebt) na weldegelijk boeien. Smoke Or Fire daarentegen verraste mij uitermate positief! Ik had slechts van deze bands gehoord, maar ze nooit daadwerkelijk gehoord en na deze set moest ik toch tot de conclusie komen dat ik dit beter wel had kunnen doen waardoor ik dan waarschijnlijk een stuk harder van zowel de muziek als teksten had kunnen genieten dat ik nu al deed. Ik hoop deze band snel nog eens in de buurt te zien!

Af –en opbouwen ging allemaal vrij vlot waardoor om 21:45 Less Than Jake al op het podium. Goede zaak, want hierdoor hoef je niet moeilijk te doen over je terugreis. LTJ heb ik voor het eerst gezien op de Vans Warped Tour in Utrecht ik gok in ’99 en sindsdien ben ik overtuigd. Niet dat ik zo’n superfan van ze ben of iets dergelijks, maar van de poppy punk, de ska deuntjes en alle grappen en grollen eromheen wordt ik wel vrolijk. 

Nog steeds, alleen vraag ik me af of dit andersom ook nog wel zo is. Iedereen word ouder, ik, de band en ik vraag me dan nog wel eens af of het nog wel zo leuk is om liedjes die je al 20 jaar, misschien wel 200 keer per jaar ten gehore brengt, nog steeds te spelen. Af en toe miste ik dat dan ook een beetje waardoor ik er niet helemaal in kwam omdat ik wat overtuiging miste waardoor ik minder vaak zin had om mijn stoute dansschoenen aan te trekken. Toch jammer want nummers als Automatic, Dopeman, All My Best Friends Are Metalheads en Johnny Quest Thinks We’re Sellouts blijven wat mij betreft tijdloos.