Hardcore zoals La Dispute, Touche Amore en Piano’s Become Teeth dat maken is nog altijd best wel hip in 'hardcore-land'. Bridge Nine Records brengt over het algemeen prima kwaliteit hippe- en minder hippe hardcore uit. Wat betreft kwaliteit lukt het niet altijd even goed blijkt nu weer eens, maar de rekeningen moeten ook betaald worden dus ik heb zeker geen beef met labelbaas Chris Wrenn. Hippe bands uitbrengen is zijn field of expertise, maar dat neemt niet weg dat de enige echt goede band in deze stijl Defeater is. Die anderen (die ik genoemd heb) zijn wel OK trouwens, maar over 5 jaar luistert niemand daar meer naar. Waar nu al niemand naar hoeft te luisteren is het Britse Goodtime Boys. Waren La Dispute, Touche Amore en Piano’s Become Teeth al zwakk-versies van wat Defeater wel heel goed kan, is dit Goodtime Boys weer een zwakk-aftreksel van een aftreksel. Tja. Ik begrijp het concept van water bij de wijn, maar dit is ondertussen meer water dan wijn. Lekker op dat inteelteiland weg laten rotten.

Score: 44/100