Sinds Build & Burn (na de eerste had ik nog wat twijfels) ben ik helemaal fan van Loved Ones. Zeker niet in de laatste plaats vanwege de sterke vocalen van Dave Hause. Ok, de ex-roadie van oa Sick of it All, Bouncing Souls (en vast nog wel wat andere bands) kijkt altijd een beetje overdreven moeilijk als ie zingt, maar het klinkt wel oprecht. En goed!

Ook Dave Hause meende solo zijn ding te moeten gaan doen. Het trucje kennen we nu onderhand wel en ondertussen bekruipt me het idee dat ik er een beetje genoeg van begin te krijgen. Maar dat gevoel, wat vast wel meer mensen zullen hebben voordat ze deze plaat oppikken, neemt Dave Hause in een half uurtje helemaal weg. Toch ben ik na een rondje Resolutions een klein beetje verbaasd over zijn kunststukje. Resolutions is namelijk helemaal geen akoestische plaat in de stijl van bijvoorbeeld Tim Barry, maar veel meer een album van een complete band (ook al staan er met bijvoorbeeld Pray for Tucson en Heavy Heart ook wel nummers op die wel voldoen aan dat idee). Mij hoor je niet klagen hierover, maar het nieuwste Loved Ones album had in mijn gedachten precies zo laten als dit. Dave Hause had me al eens toevertrouwd dat Loved Ones meer Americana en akoestische elementen zou gaan implementeren: een simpele maar vrij exacte beschrijving hoe Resolutions klinkt. Zeker nummers als Melanin, C'mon Kid, Resolutions en Rankers & Rotters zouden qua stijl onopvallend op de laatste EP of full length kunnen staan.

Maar al mijn gezever over de plaat neemt zeker niet weg dat ik vanaf het piano-gedreven openingslied Time Will Tell helemaal verliefd ben (jaja, een Valentijnsdag-referentie!) op Dave's laatste huzarenstukje. En dat nadeelje dat zeker de helft van de nummers (misschien zelfs wel allemaal) ook Loved Ones nummers zouden kunnen zijn vergeef ik de punkrock-troubadour op basis van algehele kwaliteit van deze plaat. Daarnaast kan het ook prima uitpakken in het Loved Ones-kamp als de nieuwe schijf weer wat ruiger/ rauwer wordt. Daar doet de suffe albumhoes en het feit dat er maar tien nummers op staan nauwelijks afbreuk aan. 

Score: 80/100