Sundowner is het geesteskind van Chris McAughan (The Lawrence Arms) die, behalve de bas, vrijwel alles heeft ingespeeld. Een akoestische plaat die het heel erg basic houdt. Dus niet of nauwelijks toeters en bellen, een steel-guitar daargelaten, en gewoon rustig gitaargetokkel als omlijsting van de verhalende teksten van McAughan. We Chase the Waves is de opvolger van het in 2007 uitgekomen debuut Four One Five Two .

Net als bij het eerste Sundowner album was ik niet meteen om, maar was het vanaf dag één een prima achtergrondplaatje die na een aantal dagen meer en meer beklijfde. Op papier heeft dit meer potentieel om op mijn jaarlijst te komen dan in praktijk, maar dat neemt niet weg dat ik met veel plezier deze plaat zal blijven opzetten. Net als Joey Cape, Mike Park, Elliot Smith en Tony Sly is dit namelijk kwalitatief dik in orde en vind ik het heel goed, maar net als die artiesten is er net niet genoeg afwisseling om mijn aandacht er een volle plaat bij te houden.

Al met al dus niet zo interessant als een nieuwe plaat van the Lawrence Arms, maar zeker voor diegene die de rustige kant van De Larry Arms waarderen een plaat om zeker eens te gaan checken. Persoonlijk mis ik complementaire toevoeging van de rauwere stem van Brendan Kelly meer dan een beetje, maar het hoeft ook niet een compleet akoestische versie te worden van TLA. Sundowner kan namelijk prima op eigen benen staan en dit alleraardigst plaatje is daar het levende bewijs van.

Score: 70/100