Met het wegvallen van Dynamo Open Air, Waldrock en Fields of Rock is Fortarock ineens het enige overgebleven openlucht metalfestival van Nederland met bands van naam. Als het ook nog eens praktisch in m'n achtertuin is ga ik natuurlijk even buurten bij de tweede editie van dit festival. Met een tent- en een buitenpodium kan het festival een relatief strak tijdschema hanteren en flink wat bands neerzetten.

Vrij professioneel probeer ik Textures te missen wat tot op een paar minuten lukt. Ik heb alle drie de albums in de kast, maar de nieuwe zanger - ondertussen niet zo nieuw meer - kan me niet bekoren en ik sla daarom de opener over. Ex Deo, een band die geheel in de Romeinse traditie op het podium staat, is de eerste band die ik zie. Met veel plezier heb ik ooit een dagje met Kataklysm opgetrokken, maar frontman Man Maurizio Iacono heeft met Ex Deo een behoorlijk saai projectbandje ernaast en de biertent en schaduw lonkt. 

De eerste band die ik met plezier kijk is Hail of Bullets. Drummer Ed Warby, ook bekend van onder andere Gorefest, is een van de aardigste mensen in de metalscene en weet ze ouderwets hard te raken. Daarnaast hebben ze met Martin van Drunen de beste deathmetal zanger van Nederland in de gelederen en live staat de band dan ook als een huis. Voor mijn gevoel is het festival nu echt begonnen.

Het Poolse Decapitated heeft een zware tijd gehad na het overlijden van de drummer en het in coma liggen van de zanger, maar is weer terug in Nederland. De technische deathmetal doet me weinig en ik besluit alvast richting de tent te strompelen waar Watain al aan het opbouwen is.

Watain is een waardig vervanger van het eind jaren tachtig opgerichte Deicide. De band bestaat dan wel een tien jaar korter, maar heeft ondertussen flink naam gemaakt in de blackmetal scene (waar Deicide dan weer wat minder goed ligt, mja). Ondanks dat ik weinig echte 'blackies' zie rondstampen – het zal wel te zonnig zijn geweest – op het festival weet de band een groot deel van het publiek te overtuigen. Uiteraard komt er ook varkensbloed aan te pas die tot grote hilariteit over de met ons meegekomen fotograaf Paco heen gegooid wordt.

Voordat er voetbal gekeken wordt staat de band van de dag op het podium: Baroness. De band zwoegt, zweet en rockt als een tiet. Als een minder zwaar te verteren Mastodon met wat extra Thin Lizzy in de mix weet de band mensen uit verschillende subgenres aan te spreken. Was de zang de vorige keer in Nederland niet optimaal, nu klinkt het allemaal prima. Uiteraard is alles ondergeschikt aan de extreme gitaarmasturbatie van Peter Adams en John Baizley.

Duitsland – Argentinië stond op het punt te beginnen dus er wordt maar een klein stukje van Behemoth gekeken. De mix van black en death doet het duidelijk goed op het festival, maar na de echte blackmetal van Watain zit ik ook niet zo op Behemoth te wachten.

De folkmetal van Ensiferum wordt maar wat graag overgeslagen ten gunste van voetbal. Achteraf hoor ik dat je het voetbal ook op het festivalterrein had kunnen kijken, mja. Het was ook wel weer leuk om met ruim driehonderd Duitsers in Piecken te zijn gepropt. Wanneer ze met z'n allen 'SIEG!' gaan roepen en de Duitse vlaggen met adelaars volop wapperen lijkt het me tijd om snel terug te gaan naar het festivalterrein.

Ondertussen is het jeugdsentiment Fear Factory begonnen. De band weet met opvallend veel spul van Obsolete en Demanufacture prima aan te sluiten bij dat gevoel. Erg sterk optreden met goede zang en ijzersterke drumpartijen. Wat wil je ook met Gene Hoglan achter de kit? Dankzij Baroness moet deze band uit LA tot op dat moment genoegen nemen met een tweede plaats, maar voor velen zal dit het beste optreden van het festival zijn geweest.

Ondertussen heeft de extreem brandende zon plaatsgemaakt voor regen en het Duitse Kreator wordt daarom maar overgeslagen. Ondanks dat de thrashmetal band uit Essen volgens velen als legendarisch wordt bestempeld is het zeker niet mijn favoriete thrashband en ik heb ook niet het idee dat ik er echt wat aan mis.

Dan liever Killswitch Engage. Door mij is de band altijd een beetje neergezet als zwakkmetal, maar live bleek daar weinig van waar. Een prima band, maar ik ken er eerlijk gezegd te weinig van om wat over te kunnen zeggen. Wel hoorde ik nog een Dio-cover. Dat is natuurlijk altijd goed.

Wel kan ik wat zeggen over mijn all time favourite band: Suicidal Tendencies. De band rondom Mike Muir weet altijd een geweldige show neer te zetten. Ik weet het niet zeker, maar mij bekruipt het gevoel dat dezelfde set wordt gespeeld als op Paaspop, maar dat mag niet deren. Als zelfs Wouter van Rebellion de mosh komt neerleggen is het feest compleet. Zoals altijd was het weer extreem goed, maar weer geen I Saw Your Mommy en geen Institutionalized? Dat is dan wel weer jammer.

Doordat de organisatie zo slim is geweest om de zwakkmetal van Bullet for my Valentine te laten afsluiten kunnen we mooi op tijd aftaaien en aan de afterparty beginnen. Het was een goede dag op een uitstekend festival met potentieel. Wat mij betreft mag Fortarock de toekomst zijn voor outdoor metalfestivals in Nederland.Goede locatie, redelijk geluid en een prima programmering.