Misschien wel de meest beladen punkrock release van 2010: White Crosses. Mensen die na New Wave nog niet alle hoop op de ouderwetse Against Me!-sound hadden laten varen mogen nu officieel hun wensen naar het rijk der dromen doen verkassen. AM! heeft een nieuw (eigen) geluid en dat is gelikt, strak en gestoeld op poppy rock met een dikke knipoog naar punk.

Ik had stiekem gehoopt dat AM!, na hun overstap naar majorlabel Sire, een muzikale mijlpaal de 21e eeuw in zou rammen waardoor veel jonge kids into punkrock zouden geraken. Zoals een Smash van The Offspring of wat Green Day deed met Dookie, maar dat gebeurde niet. Ook met White Crosses gaat dit hoogste waarschijnlijk niet gebeuren, maar dat neemt niet weg dat het een opvallend goed album is geworden voor wat het is.

New Wave had voor mij maar een half handjevol echt goede nummers en deed het ergste vermoeden. Op White Crosses, welke qua sound inhaakt op het majorlabel debuut, is het allemaal nog net ietjes poppier, nog een klein beetje gladder, maar ook zeker een heel stuk beter. Met name op tekstueel gebied klinkt de band een stuk uitdagender. Tom Gabel klinkt oprecht en persoonlijk en put behoorlijk diep uit zijn eigen ervaringen en inzichten. Dat geeft de band net dat ietsjes extra wat ze nodig hebben om een echt grote te zijn. En te blijven.

Ik moest tijdens het luisteren heel soms nog even snel de wrange smaak van hypocrisie wegslikken voordat het mijn beoordeling beïnvloedde, maar als ik dat kan moet iedereen dat lukken. Met name het begin (White Crosses/ I Was A Teenage Anarchist) en het einde van de plaat zijn ijzersterk, maar het mist eigenlijk net wat consistentie in het midden om een ware klassieker te worden. Dan nog is White Crosses waarschijnlijk beter dan menig punkrock topper die ik dit jaar nog ga reviewen.

Al met al is het natuurlijk niet de politiek geladen folkpunk waardoor ik zoveel van deze band ben gaan houden, maar dit nieuwere geluid past ze prima. Tijd om het verleden het verleden te laten en nu eindelijk eens naar voren te kijken en te genieten van een goed poppy punkrock album met sterke teksten. Ik zie ze ook graag weer eens een keer naar Nederland komen voor een showtje.

Score: 79/100