Met een afgewogen mix, die ergens tussen poppy rock'n'roll en met folk doorspekte punkrock'n'roll blijft hangen, winnen Blacklist Royals met Semper Liberi de prijs voor meest perfecte zomerplaat van 2010! Unique selling point voor deze band is de prominente rol die is weggelegd voor keyboard- en pianoklanken. Het kleine nadeel van deze plaat is dat je de ene keer Jesse Malin, dan the Hold Steady dan The Gasligth Anthem en dan weer Springsteen denkt te horen, maar als je daar van houdt is dat nauwelijks een manco te noemen.
Of dit Blacklist Royals de band gaat zijn die voor Gunner Records het gat gaat dichten wat na het verkassen van The Gaslight Anthem naar Side One Dummy is achtergelaten durf ik niet te beweren, maar dat er potentieel is om opgepikt te worden door een breder publiek lijkt me duidelijk. Alle azijnpissers die TGA twee jaar geleden nog heel tof vonden, maar nu te commercieel, doen er goed aan om deze band op te pikken voordat er plotsklaps een hype uitbreekt.
De (I)NC speelt politiek geladen gruizige rock... Dat hoor ik al helemaal niet, maar juist Rancid kan ik me ergens nog wel een klein beetje voorstellen als je Blacklist Royals maar met een half oor gechecked hebt. Dan heb ik het natuurlijk niet over de eerste drie platen of de s/t, maar als je alleen de muziek hoort met zo'n orgeltje en lekker makkelijk/ vrolijk in het gehoor liggende deuntjes kan ik me voorstellen dat het je heel erg in de verte een klein beetje doet denken aan Indestructible of Life Won't Wait.
Dat orgeltje deed me juist wel denken aan (I)NC. Nummers als Let's make history en Bigger cages, longer chains hebben voor mij wel een beetje dezelfde sound. Tuurlijk is die band een stuk meer indierock dan de blacklist royals, but you get my point...
Ik moest even inkomen, maar ik trek deze plaat wel. Vooral als het zonnetje schijnt. En ik snap wel dat mensen er Rancid in terug horen. Het ligt er niet dik bovenop, maar je kan het hier en daar wel horen.