Sinds ik Barry White alleen op LP heb, en ik op mijn kamer in Nijmegen geen platenspeler heb staan, zet ik altijd wat quasi-zwoele singer-songwriter op als ik aan het laaien ben. Mocht je toevallig in de ongemakkelijke situatie komen dat je zonder broekje in mijn stapelbed terecht komt dan zou je wel eens wat Paul Armfield kunnen horen. Persoonlijk doet deze langzame akoestische folkderrie me helemaal niets, maar menig normalo gaat nu eenmaal niet hard op Black Flag.

Score: 33/100