Liefhebbers van de typische Seattle sound (grunge) konden in de jaren '90 hun hart ophalen met onder andere Pearl Jam, Nirvava en Alice in Chains. Ondanks dat ik veel van die bands in de kast heb staan draai ik, behalve dan de echte klappers, nauwelijks meer van die bands. Toen ik er op latere leeftijd achterkwam dat grunge een beetje de doodsteek was voor het duizend maal coolere (thrash)metal genre hadden de bands helemaal afgedaan bij mij. Mja, op het schoolplein moest er in de jaren 90 wel tof gedaan worden over Nirvana enzo. Dat was nu eenmaal een stuk belangrijker dan je mondeling Duits.

Zoals velen zullen weten was Kurt Cobain open over zijn liefde voor Mudhoney. Zeker niet onterrecht, want de band is een van die bands die ik nog wel eens opzet. Mark Arm, kenmerkende zanger van Mudhoney, heeft met Green River misschien wel de eerste grunge band ooit opgericht in begin 1984 dus alleen op basis daarvan is de man al een levende legende. Niet dat reputatie alleen een goede plaat maakt uiteraard, maar het helpt ergens wel een beetje.

Niet zo lang geleden liet de band in Nederland horen dat ze het live nog steeds niet verleerd zijn en ook het achtste album van de band, the Lucky Ones, dat vorig jaar uitkwam is goed te doen. De opnames van dit album dateren alweer van 2007, opgenomen in Madrid, en klinkt als een klok. Persoonlijk houd ik wel van goede livealbums en hier ben ik dan ook erg over te spreken. Munster Records heeft het album trouwens ook als dubbel LP uitgebracht zodat ook de vinyljunkies die wel in zijn voor een potje hoogwaardige grunge rock hun slag kunnen slaan.