Toen ik in de trein richting Rotterdam Lombardijen zat bedacht ik me ineens dat ik alweer dik vijftien jaar naar Green Day luister. Bij zulk soort gedachten realiseer ik me inderdaad dat de tijd vliegt, maar ondanks dat ik inmiddels ook weer vijftien jaar ouder bent (obviously) nog steeds met veel plezier naar deze band luister. Vanavond was dan ook alweer de vierde keer dat ik Green Day op Nederlandse bodem live aan het werk mocht zien. En ook vanavond stond weer garant voor een avond plezier.

Op internet deed zich al te ronde dat de band een drie uur durende show zou geven en met een simpele optelsom dat het concert om 20:00 zou beginnen en om 23:00 zou eindigden deed mij al vermoeden dat we het zogenaamde (naamloze) voorprogramma dat op de concertkaart stond wel konden vergeten. Aan de ene kant jammer, want Green Day kan op deze manier een platform bieden aan een, bij het grote publiek minder bekende, band zichzelf te profileren. Aan de andere kant, why bother? Tuurlijk, in het verleden waren er best aardige supports mee zoals D Generation, New Found Glory en Jimmy Eat World, maar uiteindelijk komt het publiek maar voor één band: Green Day!

Dus enkele minuten na acht waren het dan ook Billie Joe, Mike Dirnt, Tré Cool en aanhang die het podium opstormde om een show te geven waar je U tegen zegt. Want alle ingrediënten voor een geslaagde Green Day show waren weer aanwezig. Een goed en stevig geluid, vuurwerk, publiek dat woord voor woord meezong en elke aanwijzing van de kleine, doch imposante, frontman volgde en natuurlijk een dubbel dozijn aan hits afkomstig van zowel het nieuwe album '21st Century Breakdown' als de klappers van de vorige platen waarbij, helaas, 'Kerplunk' en '10/39 Smoothed Out Slappy Hours' werden overgeslagen.

Zo kwamen onder andere, in onwillekeurige volgorde, '21st Century Breakdown', '21 Guns', 'Know Your Enemy', 'American Idiot', 'Jesus Of Suburbia', 'Holiday', 'Boulevard Of Broken Dreams', 'Wake Me Up When September Ends', 'Minority', 'Hitchin' A Ride', 'King For A Day', 'Good Riddance', 'Brain Stew / Jaded', 'Longview', 'When I Come Around', 'She', 'Welcome To Paradise' (okay, theoretisch gezien wel een 'Kerplunk' track) en uiteraard 'Basket Case' voorbij. Eigenlijk verschilde de set, met uitzondering van de toevoeging van nummers van het laatste album, weinig met die van enkele jaren terug in Ahoy. Zo werden er diverse malen mensen uit podium opgehaald, kwam het waterpistool weer voorbij, de verkleedpartij tijdens 'King For A Day' en de daaropvolgende cover van 'Shout' waren allen al bekend.

Echter mag dit de pret niet drukken. Green Day is een geweldige live band en met alle hits die voorbij kwamen was het weer een fantastische show. Ik hoop dan ook dat ik ze de komende vijftien jaar zeker nog vier keer live zal zien, deze band verveeld, deels dankzij jeugdsentiment deels dankzij het nog steeds erg goede werk wat ze afleveren, nooit!