Van de enorme hoeveelheid punkrockbands waar Zweden rijk aan was, is er nog maar een klein aantal bands dat het nog een beetje goed doet in de wereld. Slechts een handjevol bands weet nog het echte typische Zweedse punkrockgeluid te produceren. Tijd voor iets nieuws dus. Tijd voor een scheut Millencolin, een vleugje Randy en een mespuntje van The Peepshow. Ik heb het natuurlijk over Franky Lee!

Mathias Färm (Millencolin), Fredrik Granberg (Randy) en Magnus Hägerås (The Peepshows) sloegen afgelopen jaar de handen ineen en begonnen een nieuwe band. Nog voordat ik één nummer van deze band had gehoord, wist ik (als trouwe fan van Millencolin, Randy en The Peepshows) dat het goed moest zitten. Maar dit werd pas echt bevestigd toen ik hun debuutalbum Cutting Edge in mijn cd-speler legde: Een nieuwe, doch typische Zweedse punkrockplaat!

Het album opent met Solitary, een nummer dat een duidelijke toon zet voor het album. Een nummer dat je in feite introduceert op wat nog komen gaat: een sounds die erg neigt richting Millencolin, maar toch een eigen inslag heeft gevonden. Hier en daar doet het me zelfs een beetje denken aan Jimmy Eat World.

Ruim een half uur muziek, waarin eigenlijk weinig nummers opvallen. Het hele album is min of meer hetzelfde. Maar toch net variërend genoeg om het niet onder het kopje ‘saai’ te laten vallen.

En dan word je, na een half uur weggedoezeld te zijn in de muziek van Franky Lee, wakker geschud door het outro. Einde album.

Na de release van dit debuutalbum is de band nu op tour (helaas wordt Nederland weer eens overgeslagen). Ik ben zeer benieuwd wat de toekomst voor deze boys gaat brengen. Een ding staat in ieder geval voorop: Zweden en Burningheart Records zijn voorlopig weer een goede punkrockband rijker!

Tracklist:
01. Solitary
02. Antifreeze
03. Cold Eyes
04. Admit Defeat
05. Pick Your Poison
06. The World Just Stopped

07. Waiting To Go Off
08. Angles
09. Be Real
10. Your Complexion
11. No Lies That Small
12. The Way I'm Going
13. (Outro)

CD Burningheart Records

Score: 70/100