The Defectors, uit Denemarken, braken een soort van duistere fuzzed-up garage punkrock’n’roll bomvol new wave-achtige hooks uit die wat mij betreft het beste te verwoorden zijn als een hedentijdse mix van the Damned en The Cramps overgoten met een orgeltje à la The Doors.
Thuisbases Bad Afro Records stond al sinds jaar en dag garant voor topkwaliteit retro-rock’n’roll, maar kwam meestal met grootheden uit Noorwegen en Zweden. The Defectors is een bandje dat natuurlijk maar wat graag mee wil komen met de grote jongens uit de Scandinavische garagepunkscene en na enkele luisterbeurten ben ik ervan overtuigd dat de heren hier grotendeels in geslaagd zijn.
Wat mij meteen opvalt zijn de maniakale vocalen van zanger Mort Harder. Opgejaagd door spooky orgeldeuntjes gorgelt en schreeuwt hij zijn teksten over de opgefokt trashy gitaarpartijen. Hierdoor klinken de voornamelijk midtempo liedjes heel dreigend en furieus. Helaas zijn niet alle tracks van een even hoog niveau waardoor dit geen legendarische band zal worden, maar vervelen doet het nergens.
Ook het idee om je plaat, muzikaal, in te delen in 2 stukken spreekt in het voordeel van de Denen. Kant A brengt namelijk een soort van spooky deathpunk waar kant B ons verwent met wat meer recht-toe-recht-aan garagerock’n’roll. Muzikaal liggen de helften niet eens echt zoveel uit elkaar, maar wel tof om daar iets mee te doen. Vooral wanneer de teksten onder de loep worden genomen wordt de tweedeling duidelijk. Ik moest, mede door het orgeltje, meermaals aan Danzig denken bij kant A. En dat is zeker positief! Kant B doet overigens niet onder voor zijn keerzijde.
Tja, een revolutie zal het niet ontketenen, maar deze punky garagerock-n-roll plaat zal naar alle waarschijnlijkheid zijn plekje opeisen in mijn eindlijst van 2007.

Score: 80/100