Escapades is het tweede full-length album van deze sympathieke Belgen. Eerder verschenen de mini-cd ‘Look Alive’ en hun titelloze debuut cd. Wat na een aantal luisterbeurten meteen opvalt is dat dit een plaat is die heel langzaam haar geheimen prijs geeft. Een echt groeibriljantje dus.
Met deze plaat heeft Justice een koerswijziging ingezet die goed uitgepakt. Zo zijn de nummers qua lengte bijna verdubbeld. En is de muziek eerder in het hokje metalcore te plaatsen dan de hardcore die we van ze gewend waren. We horen nu subtiel gitaarspel in plaats van raggende gitaren en de zang is opvallend ingetogen van aard. Ook zijn de drums wat minder dominant aanwezig. En verder nemen ze qua tempo duidelijk wat gas terug.
Dit is waarschijnlijk een plaat die een breder publiek zal aanspreken.
Gelukkig heeft Justice ook aan haar fans van het eerste uur gedacht en ontbreken een aantal (echte) hardcore nummers niet.
Absolute prijsnummers op deze cd zijn “Up And Down” (luister maar eens naar de prachtige gitaarsoli) en “DoYou Know” (heel subtiel baswerk) .
Escapades is een van de eerste kanshebbers voor de titel “Album van het jaar”. Dat er dit jaar nog meer van dergelijk fraaie staaltjes metal/hard-core mogen volgen.
Justice heeft met dit album duidelijk haar eigen plekje binnen de scène gevonden en dat schept dus grote verwachtingen naar de toekomst. Ik ben benieuwd in hoeverre ze deze kunnen waarmaken.
Maar voorlopig kunnen we met dit album vele fijne uurtjes luisterplezier beleven.
Slecht slecht slecht slecht dit. Valt werkelijk waar niet naar te luisteren, de nummers die ik tot nu toe hoorde. Dodelijk saaie trage meuk en die zang is wel zo hemeltergens vals, amai... Not to do!!!
Hahahaha. De grap van de eeuw?!?! Justice metalcore? Laat me niet lachen. Die band speelt niets, maar dan ook niets anders dan trage oldschool hardcore. Let op: OLD SCHOOL hardcore. Dit heeft geen fuck, maar dan ook geen fuck met metalcore te maken. Los van het feit of het goed of slecht is. Ga maar eens naar de band Supertouch luisteren uit de jaren tachtig meneer Zappa, een band waar Justice de mosterd vandaan haalt heden te dagen en die bekend zijn geworden om hun trage sound in een tijd dat het begrip metalcore nog niet eens bestond.
Zeker een cd die niet zomaar in een hokje te stoppen is, maar (hedendaagse) hardcore en metalcore hoor ik hier toch echt niet in. Wel leuk voor de afwisseling, maar verder niet helemaal mijn ding. Als een van de grote invloeden van deze band wordt Bad Brains genoemd, misschien om de stijl een beetje aan te geven...
Valt ook reuze mee. Ik zei het vanochtend al (half 7, met de nodige borreltje nog achter de kiezen) maar Supertouch is hier het beste in terug te horen. Daarna Underdog. Maar ik betwijfel of het gros van de punx hier die twee bands kennen.
de mp3 die ik op hun myspace hoorde vond ik ook behoorlijk belabberd moet ik zeggen... Ik vond deze band live best wel okee, maar ik ben bang dat de nieuwe weg me niet gaat bevallen.