Kan je jezelf en Strike Anywhere even voorstellen aan het publiek?

Ik ben Thomas en ik ben de zanger en schrijf de teksten. Verder speelt Matt Sherwood gitaar en doet backing vocals, net als Matt Smith. Garth Petrie speelt bass en Eric Kane drumt.

Strike Anywhere is een punk-hardcore band, hoewel sommige mensen het daar niet mee eens zijn. Onze inspiratie komt vanuit de hardcore-punk scène, en dat is ook de subcultuur van waaruit wij voortgekomen zijn.

Waarom hebben we bijna drie jaar op jullie nieuwe cd moeten wachten?

De opnamen duurden eigenlijk maar ongeveer 3,5 week maar we hebben ongelooflijk veel getourd en dus hadden we minder tijd om te schrijven. Wat we absoluut niet wilden was een snelle minder goede plaat afleveren.

We wilden even hergroeperen en voor onszelf even weer goed op een rijtje krijgen wat we wilden bereiken met onze muziek. Er zijn zoveel punkbands, en tegenwoordig ook zoveel punkbands die over politiek zingen dat we ons zelf echt wilden laten zien, en niet zomaar meegaan met de massa. We wilden niet steeds maar de oppervlakkige linkse teksten schreeuwen maar juist uitgaan van persoonlijke dingen en dat relateren aan politiek. En op die manier wilden we voorkomen dat we een karikatuur werden, iets waarom mensen moeten lachen en wat dus geen effect heeft op hoe mensen denken.

Een cd is een document for life, en dat moet je niet zomaar afraffelen. Het moet iets zijn waarop je jaren verder met trots kan terugkijken en niet iets is wat je toen hebt gedaan omdat je werd meegesleept door de massa en de gebeurtenissen van dat moment. We wilden echt zonder druk iets authentieks afleveren en we vinden absoluut dat we dat met deze cd hebben klaargespeeld.

Kan je de titel Dead FM verklaren?

Het is een kunstwerk en ik wil niet aan mensen gaan opdringen wat wij daarmee bedoelden. Ik zal ze niet leiden, ze mogen het zelf interpreteren. Voor ons gaat het over de samenwerking tussen de media en de propaganda van de Verenigde Staten. Zo word nu bijvoorbeeld popmuziek gebruikt om soldaten te rekruteren. Jonge, arme en beïnvloedbare mensen zien de enige uitweg uit hun bestaan als een weg naar het leger. Zo hopen ze geld te verdienen en hopelijk later een beroep te leren.

FM slaat niet zozeer alleen op de radio maar eigenlijk op alle media die zich laten verleiden om jongeren oorlogen te laten vechten alleen maar omdat ze anders hun verzekering niet kunnen betalen.

Denk je ook dat jullie muziek, ook van andere bands, effect kan hebben op deze mensen, op deze gang van zaken?

Dat is een heel omvangrijke gedachte en we zouden niet in staat zijn zoiets te realiseren. We zijn namelijk zelf ook een beetje egocentrisch, we maken ook gewoon kunst omdat we ons daar goed bij voelen. Het voelt soms een beetje als een publiek, open en eerlijk forum waarbij wij de kans krijgen een lange neus te maken naar de hypocriete samenleving en mensen eens goed te zeggen hoe wij erover denken. En als er dan mensen zijn die door ons, of door anderen, zelfbewuster gaan denken is dat fantastisch.

We proberen de reacties die er zijn te versterken, niet zelf een politieke beweging op te bouwen. Je kunt niet een president afzetten met één punkalbum, en dat is ook helemaal niet onze bedoeling.

Hoe bevalt de Europese tour tot nu toe?

Erg goed, we zijn net terug uit Groot-Brittannië dus dit wordt de eerste show op het vasteland. We komen hier graag en de nieuwe nummers doen het erg goed hier. We krijgen leuke reacties van alle toeschouwers. Het voelt erg tof.
We hebben al eerder twee Deconstruction tours gedaan en daarvoor hadden we twee headline tours in Europa en tot nu toe is het iedere keer erg gezellig geweest.

In Amerika hadden jullie Ignite als supportact wat hier een grote publiekstrekker is. Zijn er grote verschillen tussen Amerika en Europa wat betreft touren?

In Europa trekken we iets meer mensen maar in Amerika doen we wel meer grotere shows. Ik heb het gevoel dat er in Europa meer loyaliteit richting bands is, in Amerika wordt je vaak zo weer vergeten en dat is hier absoluut niet zo. Dan hoef je niet per se een nieuwe cd uitgebracht te hebben om volle zalen te trekken.

In Amerika is het duurder om te touren, zoals we vanavond hier behandelt worden gebeurd daar niet vaak. We krijgen vaak geen eten bijvoorbeeld, er is geen douche en als je het toilet aanraakt heb je gelijk een ziekte te pakken.

We worden vaak minder behandeld als levende wezens maar meer als figuren die gewoon even geld voor een clubeigenaar komen verdienen. Zelfs kleinere clubs zijn ook verderfelijk kapitalistisch. Ze zien niet echt als iemand die zijn brood aan het verdienen is maar als iemand die voor hen brood komt verdienen.

Ook zit er in Amerika meer geld in het bandcircuit dus is het ook gevaarlijker kleinere bands te laten spelen, daar komen minder mensen op af en dus wordt er minder verdiend. Ik voel me erg prettig in Europa.

Hebben jullie voor deze tour de Loved Ones zelf uitgekozen?

Ja, absoluut. Het zijn vrienden van ons. Sterker nog, het waren zelfs al vrienden van ons voordat ze de Loved Ones oprichtten. Heel cool om met ze te touren.

Kunnen ook verwachten van Strike Anywhere dat ze net als Rise Against en Anti Flag overstappen van Fatwreck naar een groter label?

Ik weet het nog niet. We respecteren onze vrienden in die bands en de overstap die ze maakten. Maar voor ons is het nog maar de vraag of we meer publiek kunnen trekken bij een groter label en hoeveel we daar voor moeten inleveren. Ik heb geen zin bepaalde teksten te schrappen of iets dergelijks. Ik heb geen zin in een soort van gevecht, ik wil gewoon mijn eigen ding blijven doen als kunstenaar.

Hoe is de scène in de stad waar jij woont?

We wonen op dit moment allemaal in verschillende steden maar vroeger woonden we allemaal in Richmond, Virginia. Onze vroegste geschiedenis vond daar plaats.
Dat is een hele gave stad, op de relatief kleine bevolking zijn er zoveel toffe bands en toffe plekken om te spelen. Overigens is het nu een beetje zo dat de gemeente en de universiteit allerlei kleine zaakjes willen verplaatsen voor grote coöperaties en dat de plaatsen waar de  jeugdcultuur kan opbloeien een beetje in het gedrang komt. Dat is jammer maar zo gaat het nu eenmaal in een wereld waar het om geld draait.
De tijd zal het leren of dat een goede keuze is. Misschien moeten er wel punkrockers in de gemeenteraad om rechten te verdedigden.

Ja, zoveel als ik maar kan. Hoewel ik al jaren zeer intensief met deze band bezig ben kan ik nog steeds enorm genieten van het bezoeken van shows. Maar ik heb het verder ook druk, van Strike Anywhere kunnen we leven als we op tour zijn. Als we langer thuis zijn moet ik eigenlijk een baantje zoeken, wat erg lastig voor die korte intervallen per jaar. Als we straks thuiskomen ga ik een beetje verder bouwen aan mijn huis en zie ik wel weer wat er allemaal verder gebeurd. Ik bouw een 2e verdieping.

Bedankt, wilde je zelf nog iets ten afsluiting zeggen?

Nogmaals bedankt Nederlandse fans en dit zal zeker niet de laatste tour van Strike Anywhere zijn die Nederland aandoet.